Wojna

Z archiwum Jerzego Ficowskiego, fot. autor nieznany

„Wybuch wojny zamknął z hukiem bomb moje dzieciństwo”, wspominał Ficowski rok 1939. Niebawem cała rodzina musiała sprzedać dom i przenieść się do podwarszawskich Włoch. Piętnastolatek uczył się dalej na tajnych kompletach Liceum im. Zamoyskiego, ale wkrótce wstąpił też do Armii Krajowej. W październiku 1943 roku, aresztowany w łapance, trafił na Pawiak, skąd zwolniono go dzięki staraniom matki.

W Powstaniu Warszawskim, wziąwszy ze sobą poemat Tuwima Z wierszy o Małgorzatce, walczył w mokotowskim Pułku Baszta jako strzelec „Wrak”. Otrzymał za to później pięć odznaczeń, a jednak uważał Powstanie za „nieszczególnie piękną kartę” w historii własnej i kraju. Jako pisarz nawiązał do tamtych przeżyć tylko raz – opowiadaniem Antrakt ze zbioru Czekanie na sen psa.

Po klęsce Powstania dostał się do niewoli niemieckiej. Wróciwszy po roku ze stalagu w Sandbostel,
z powrotem zamieszkał we Włochach.